JAHWÈH SPREEKT

Eens wist ik duizend jaren met één dag te meten,

en toen weerklinkend van planeten tot planeten

van berg tot berg een echo sloeg

"Adam, waar zijt gij"! -


stond hier de laatste mens. Zij vroeg

en lachte

"wie is het die gij nog verwachtte?

Uw Adam ligt in stervensnood;

hij was mij broeder, vriend en vader,

gij gunt niet dat ik hem benader,

geen hand die hem de appel bood.

Ga heen en zie uw werk: de dood

van hem naar wie mijn heimwee haakt,

die 'k met mijn ziel bevruchtte ..."


Toen zag 'k mijzelve: ik was naakt,

ik schaamde mij en vluchtte.



                         * * *